ORP Wilk

ORP Wilk Papercraft military, ORP Wilk papermodel download, ORP Wilk papermodel, ORP Wilk modelkits, ORP Wilk modelkits download, ORP Wilk papercraft model , ORP Wilk download papermodel , ORP Wilk papercraft model download, free download papermodel, ORP Wilk military papercraft, ORP Wilk military papermodel, ORP Wilk military modelkits

PODWODNY STAWIACZ MIN WILK Papercraft military, PODWODNY STAWIACZ MIN WILK papermodel download, PODWODNY STAWIACZ MIN WILK papermodel, PODWODNY STAWIACZ MIN WILK modelkits, PODWODNY STAWIACZ MIN WILK modelkits download, PODWODNY STAWIACZ MIN WILK papercraft model , PODWODNY STAWIACZ MIN WILK download papermodel , PODWODNY STAWIACZ MIN WILK papercraft model download, free download papermodel, PODWODNY STAWIACZ MIN WILK military papercraft, PODWODNY STAWIACZ MIN WILK military papermodel, PODWODNY STAWIACZ MIN WILK military modelkits

ORP Wilk was the lead boat of her class of mine-laying submarines of the Polish Navy. The ship saw service in the Polish Navy from 1931 to 1951. Her name meant “Wolf” in Polish.

Career (Poland)
Name:	ORP Wilk
Namesake:	wolf (in Polish)
Builder:	Chantiers Augustine Normand Le Havre, France
Laid down:	1927
Launched:	April 12, 1929
Commissioned:	October 31, 1931
Decommissioned:	April 2, 1942 to reserve submarine
Decommissioned:	1953
Fate:	Scrapped 1954
General characteristics
Class & type:	Wilk-class submarine
Displacement:	980 tons (surfaced) 1,250 tons (submerged)
Length:	78.5 m (257 ft 7 in)
Beam:	5.9 m (19 ft 4 in)
Draught:	4.2 m (13 ft 9 in)
Propulsion:	Diesel-Vickers diesel: 1,800 hp (1,300 kW) electric engines: 1,200 hp (890 kW)
Speed:	14.5 knots (26.9 km/h; 16.7 mph) surface 9.5 knots (17.6 km/h; 10.9 mph) submerged
Range:	3,500 nautical miles (6,500 km; 4,000 mi) @ 10 knots (19 km/h; 12 mph) 100 nautical miles (190 km; 120 mi) @ 5 knots (9.3 km/h; 5.8 mph) submerged
Complement:	46–54
Armament:	1 × 100 mm (3.9 in) deck gun 2 × 13.2 mm (0.52 in) deck anti-aircraft heavy machine guns (mounted in place of 40 mm gun from 1935 onwards) 4 × 550 mm (22 in) torpedo tubes, bow 2 × 550 mm (22 in) (twin) rotating torpedo tubes, midship 10 × 550 mm (22 in) torpedoes (6 in tubes and 4 reloads) 40 × mines

History

Wilk was laid down in 1927 at Chantiers Augustine Normand shipyard at Le Havre in France. Launched on April 12, 1929, she was commissioned into the Polish Navy on 31 October 1931.^[1]

When World War II began on September 1, 1939, Wilk, commanded by Captain Boguslaw Krawczyk, took part in the Worek Plan for the defence of the Polish coast, operating in Gdańsk Bay. On September 2 she spotted a destroyer Erich Steinbrinck, but could not attack it, because she fell herself under attack of minesweepers (the German report on firing a torpedo at Steinbrinck is not confirmed by the Polish).^[2] On September 3 she deployed her mines as planned. On September 4 and 5 the Wilk was under continuous depth charge attacks and had to lay on the sea bottom during daytime, suffering minor damage. During next days, attempts at attacking enemy shipping were unsuccessful. Then she left the Polish coast, successfully passing the Danish straits (Oresund) on September 14/15, escaping from the Baltic Sea and arriving in Great Britain on September 20.^[1] Only ORP Orzeł managed to accomplish the same feat later; the other three Polish submarines were interned in neutral Sweden.

On December 7, 1939 one of the mines laid by the submarine in September sank a German fishing boat MFK Pil 55 Heimat (13 GRT) at position 54°37′05″N 19°47′00″E.^[2]

On June 20, 1940 at 0.25 am, the ORP Wilk rammed an unidentified object at position 56°54′N 03°30′E. There was a long dispute upon this incident. The 2nd in command Sub.Lt. Bolesław Romanowski claimed in his memoires “Torpeda w celu”, that it was a German U-boot.^[3] Supporters of this version suggested, that it might have been U-22, lost some time earlier. Some suggested, that it might have been an Allied Dutch submarine O13, also lost at sea around that time. However, according to newest analysis of Wilk’s damages and all reports, the object was most likely a buoy, since both Wilk’s propellers got damaged, while a rudder and rudder’s connector below them, was intact, which was unlikely in case of ramming a submarine.^[3]

She undertook nine patrols from the British bases, without success. The last patrol was between 8 and 20 January 1941, then the submarine was assigned to training duties. Due to her poor mechanical shape, ORP Wilk was decommissioned as a reserve submarine on April 2, 1942.^[1]

On 28 September 1946 ORP Wilk was given under the British control by the Polish Government in Exile. The submarine remained laid up at Harwich. Because of her poor condition, only in October 1952 she was towed to Poland.^[1] She was declared unfit to service, decommissioned from the Polish Navy, and scrapped in 1954.

A second ORP Wilk, a Foxtrot class submarine, served in the Polish Navy from 1987 to 2003.

ORP Wilk
Klasa	okręt podwodny
Typ	Wilk
Historia
Stocznia	Chantiers   ( Francja)
Położenie stępki	1927
Wodowanie	12 kwietnia 1929
Polska
Wejście do służby	31 października 1931
Wycofanie ze służby	2 kwietnia 1942 (rezerwa) 28 września 1946 (ostateczne)
Los okrętu	zezłomowany (1954)
Dane taktyczno-techniczne
Wyporność • na powierzchni • w zanurzeniu	980 ton 1250 ton
Długość	77,95 metra
Szerokość	5,45 metra
Prędkość • na powierzchni • w zanurzeniu	14,5 węzła 9,5 węzła
Zasięg	7000 Mm przy 7,5 węzła 80 Mm przy 4 węzłach w zanurzeniu
Załoga	5 oficerów + 49 podoficerów i marynarzy
Napęd
dwa silniki wysokoprężne typu Normand Vickers ośmiocylindrowe łącznej mocy 1800 KM (1324 kW) przy 390 obr/min; dwa silniki elektryczne o łącznej mocy 1200 KM (883 kW) 110 V, 250 obr/min.
Wyrzutnie torpedowe	6 × 550 mm (w tym 1 zewnętrzna wyrzutnia podwójna 550 mm)
Uzbrojenie
10 torped, 40 min, 1 działo kal. 100 mm, 1 działko przeciwlotnicze kal. 40 mm

Historia

Okręt podwodny – stawiacz min ORP “Wilk” został zbudowany we francuskiej stoczni Chantiers Augustin Normand w Hawrze na zamówienie polskiej Marynarki Wojennej. Umowę podpisano 1 grudnia 1926 roku, a budowę rozpoczęto na początku roku 1927. Okręt wodowano 12 kwietnia 1929 roku i nadano mu nazwę “Wilk” (wodowano go jako pierwszy okręt typu, stąd pochodzi nazwa całego typu). Budowę i próby ukończono w październiku 1931 roku i okręt wszedł do polskiej służby 31 października 1931 roku, po czym przypłynął do Polski^[2].

4 grudnia 1931 roku “Wilk” wszedł w skład Grupy Okrętów Podwodnych Dywizjonu Minowców, a od 1 maja 1932 roku – w skład Dywizjonu Okrętów Podwodnych (początkowo “łodzi podwodnych”). Razem z innymi okrętami odbył szereg wizyt zagranicznych, m.in. w 1932 roku w Sztokholmie, w 1934 roku w Amsterdamie, a w 1935 roku w Tallinnie^[3].

Służba

W dniu wybuchu II wojny światowej 1 września 1939 roku, o 6.15 “Wilk” wyruszył z portu wojennego na Oksywiu, po czym otrzymał rozkazy patrolowania w Zatoce Gdańskiej według planu Worek. 2 września zauważył niemiecki niszczyciel “Erich Steinbrinck”, lecz go nie zaatakował z uwagi na wykrycie “Wilka” przez trałowce M 4 i M 7 (według niemieckich źródeł, “Erich Steinbrinck” raportował o zaatakowaniu go niecelną torpedą, lecz brak jest potwierdzenia takiego faktu w polskich dokumentach)^[4]. Trałowce, atakując bombami głębinowymi, uszkodziły klapę tłumika i spowodowały nieszczelność zbiorników paliwa (wyciek ropy wywołał zapewne u Niemców przekonanie o zatopieniu okrętu, który położył się na dnie na głębokości 60 m)^[5]. 3 września “Wilk” postawił w Zatoce Gdańskiej zagrodę minową z 20 min (najprawdopodobniej mina z tej zagrody zatopiła 7 grudnia 1939 niemiecki kuter rybacki Pil-55 “Heimat” o poj. 13 BRT)^[4]. Według niektórych relacji, tego wieczoru doszło do spotkania na powierzchni z ORP “Orzeł”, lecz jest to kwestionowane^[5]. 4 września w dzień “Wilk” ponownie był atakowany bombami głębinowymi przez trałowce i przeleżał dzień na dnie, ładując w nocy akumulatory na powierzchni^[5]. Ponownym, bardziej intensywnym atakom podlegał 5 września, kiedy to doznał drobnych uszkodzeń (stery głębokości, kompas magnetyczny, zalanie lewego tłumika, przecieki zaworów dennych, wycieki paliwa) i zszedł na dno na głębokość 87 m^[5]. Niemcy ogłosili wówczas o zatopieniu przez trałowiec M 4 polskiego okrętu podwodnego^[6]. W nocy 6 września “Wilk” zaobserwował konwój niemieckich statków, lecz nie mógł zająć pozycji do ataku z uwagi na obecność eskorty. 9 września “Wilk” na rozkaz Dowództwa Floty zmienił sektor na północ od latarni Stilo. Tego dnia ponownie zaobserwował konwój, lecz nie zdołał go zaatakować z powodu odejścia Niemców^[5]. Z powodu uszkodzeń, w tym niewielkich przecieków oraz wyczerpującego się zapasu paliwa i niemożności jego uzupełnienia w polskich portach, 11 września otrzymał zgodę na rejs do Wielkiej Brytanii lub internowanie w Szwecji. Według relacji Bolesława Romanowskiego, “Wilk” zaobserwował krążownik ciężki “Admiral Hipper” w Zatoce Meklemburskiej, co jednak prawdopodobnie nie miało w ogóle miejsca^[5][7]. W nocy 14/15 września zdołał przedrzeć się na powierzchni poprzez cieśninę Sund (mijając się przy tym w odległości ok. 60 m z niemieckim niszczycielem “Richard Beitzen” i torpedowcem T 107, biorącymi go za okręt szwedzki). 15 września “Wilk” był prawdopodobnie atakowany torpedą koło wyspy Anholt przez okręt podwodny U-48, lecz wystrzelona torpeda była niecelna^[6]. 20 września “Wilk” dopłynął do Rosyth w Wielkiej Brytanii.

ORP Wilk w Wielkiej Brytanii w 1940 r.

“Wilk” został przebazowany do Scapa Flow, gdzie przebywał do połowy października. Następnie udał się do Dundee na remont, podczas którego m.in. zamontowano hydrolokator (asdic) i przystosowano wyrzutnie do brytyjskich torped 533 mm. 23 listopada 1939 roku włączono go w skład 2 Flotylli Okrętów Podwodnych w Rosyth^[3]. Włączony w skład floty alianckiej, brał udział w okresie od listopada 1939 roku do stycznia 1941 roku w działaniach na Morzu Północnym, odbywając łącznie 9 patroli bojowych. Nie odniósł jednak żadnych sukcesów bojowych, natomiast kilkakrotnie był uszkodzony ogniem broni pokładowej samolotów. W trakcie trzeciego patrolu w nocy na 20 czerwca 1940 roku, o godz. 0.25 staranował niezidentyfikowany obiekt^[7]. Według wspomnień zastępcy dowódcy Bolesława Romanowskiego, zatopiono zanurzający się niemiecki U-Boot, lecz wersja ta nie została potwierdzona. Według źródeł zatopiony został sprzymierzony holenderski okręt O.13^{[potrzebne źródło]}. Jednakże, według najnowszych analiz uszkodzeń “Wilka” i raportów, obiektem tym była prawdopodobnie boja, która dostała się między śruby. Uszkodzeniu uległy bowiem obie śruby “Wilka”, poza tym brak było większych uszkodzeń, a przede wszystkim nienaruszony był ster oraz łącznik między sterem a stępką, znajdujący się poniżej śrub, co według Bartelskiego byłoby nieprawdopodobne w przypadku staranowania okrętu podwodnego^[7], mimo że zachodnie źródła jak najbardziej uważają taka wersję za prawdopodobną, wykluczając za to możliwość staranowania O.13, z uwagi na fakt że według relacji Wilka, okręt został trafiony w okolicę działa pokładowego, podczas gdy O.13 nie miał takiego działa^[8]. Ostatni patrol bojowy “Wilk” odbył między 8 a 20 stycznia 1941 roku, po czym, po remoncie ukończonym w sierpniu, z uwagi na zużycie, przesunięto go do zadań szkoleniowych. Łącznie podczas 9 patroli bojowych przebył 9978 mil morskich^[3]. 2 kwietnia 1942 roku został wycofany do rezerwy w Devonport. 28 września 1946 roku władze emigracyjne przekazały okręt Brytyjczykom, po czym pozostawał w Harwich^[3].

Dowódcy okrętu^[9][10][11].

kpt. mar. Aleksander Mohuczy	31 października 1931 – 19 grudnia 1934
kpt. mar. Brunon Jabłoński	19 grudnia 1934 – 8 grudnia 1936
kpt. mar. / kmdr. ppor. Władysław Salamon	8 grudnia 1936 – 4 stycznia 1939
kpt. mar. Bogusław Krawczyk	31 marca 1939 – 13 kwietnia 1940
kpt. mar. Borys Karnicki	13 kwietnia 1940 – 1 sierpnia 1940
kmdr. ppor. Bogusław Krawczyk	1 sierpnia 1940 – 20 lipca 1941
kmdr. ppor. Brunon Jabłoński	20 lipca 1941 – 23 kwietnia 1942

Władze polskie proponowały wymianę “Wilka” na sprawny brytyjski okręt podwodny, lecz w ówczesnej sytuacji politycznej Brytyjczycy nie wyrazili na to zgody^[3]. Wobec kiepskiego stanu technicznego, dopiero w październiku 1952 roku “Wilk” został sprowadzony na holu do Polski przez holownik PRO “Swarożyc”. Z uwagi na swój stan techniczny i nieopłacalność remontu, został w 1954 roku skreślony z listy floty i złomowany^[12].

Okręt w czasie służby w Polsce nosił znak taktyczny “W”, a w czasie służby w Anglii “64 A”, a potem “N 64″.

Patrole z Polski

1. 1 września 1939 – 20 września 1939

Patrole z Wielkiej Brytanii

1. 29 listopada 1939 – 13 grudnia 1939, Skagerrak


2. 26 grudnia 1939 – 8 stycznia 1940, Skagerrak


3. 18 czerwca 1940 – 25 czerwca 1940


4. 10 lipca 1940 – 24 lipca 1940, Skagerrak


5. 8 sierpnia 1940 – 21 sierpnia 1940, Dogger Bank


6. 8 września 1940 – 21 września 1940, Morze Północne


7. 9 października 1940 – 25 października 1940, wybrzeża Norwegii


8. 18 listopada – 3 grudnia 1940


9. 8 stycznia 1941 – 20 stycznia 1941

Dane taktyczno-techniczne

• Wyporność:
  
  • nadwodna – 980 ton
  
  
  • podwodna – 1248 ton
  
  

• Wymiary:
  
  • długość – 77,95 m
  
  
  • szerokość – 5,45 m
  
  
  • zanurzenie – 4,20 m
  
  

• Wysokość metacentryczna:
  
  • nawodna – 0,6 m
  
  
  • podwodna – 0,215 m
  
  

• Głębokość zanurzenia:^[3]
  • dopuszczalna – 80 m
  
  
  • maksymalna – 100 m
  
  
  • peryskopowa 7-9 m
  
  

• Napęd:
  
  • dwa silniki wysokoprężne typu Normand Vickers, ośmiocylindrowe, o łącznej mocy 1800 KM (1324 kW) przy 390 obr/min.
  
  
  • dwa silniki elektryczne o łącznej mocy 1200 KM (883 kW) produkcji Societée Alsacienne de Constructions Mecaniques, Belfort 110 V, 250 obr/min.
  
  


• pojemność zbiorników paliwa – 96 ton; dodatkowy zapas paliwa – 43 tony


• dwie baterie akumulatorów po 100 ogniw.

• Prędkość maksymalna:
  
  • nawodna – 14,5 węzła
  
  
  • podwodna – 9,5 węzła
  
  

• Zasięg pływania:
  
  • nawodny: przy prędkości 10 węzłów – 3500 Mm, z dodatkowym zapasem 43 ton paliwa – 7000 Mm
  
  
  • podwodny – przy prędkości 5 węzłów – 100 Mm
  
  

Działo i kiosk “Wilka” w okresie służby w Wielkiej Brytanii

• Uzbrojenie:
  
  • 1 działo kalibru 100 mm Schneider wz. 1917 (L/40)
  
  
  • 1 działko przeciwlotnicze 40 mm Vickers (L/40) (do 1935 r.)
  
  
  • 2 nkm plot. kalibru 13,2 mm Hotchkiss wz.30 (L/76) (1xII) (od 1935 r.)
  
  
  • 6 wyrzutni torpedowych 550 mm (cztery dziobowe stałe i jedna podwójna obrotowa na śródokręciu)
  
  
  • 10 torped wz. 1924^[3]
  
  
  • 40 min typu SM-5 (po 5 sztuk w dwóch rufowych aparatach minowych i 30 sztuk w przedziale minowym – zwykle przenoszono tylko 38)^[3].
  
  

• Wyposażenie:

• stacja korespondencyjna SMIK; stacja odbiorcza podwodna, sonda ultradźwiękowa, oscylator podwodny, żyrokompas


• hydrolokator Asdic (w Wielkiej Brytanii)

• Osiągi:
  
  • autonomiczność – 35 dni
  
  
  • czas zanurzania na głębokość peryskopową – 50 sekund.
  
  

• Załoga:
  
  • w czasie wojny: 5 oficerów + 49 podoficerów i marynarzy
  
  
  • w czasie pokoju: 4 oficerów + 42 podoficerów i marynarzy
  
  

ORP Wilk