Focke-Wulf Fw 189 Papercraft military, Focke-Wulf Fw 189 papermodel download, Focke-Wulf Fw 189 papermodel, Focke-Wulf Fw 189 modelkits, Focke-Wulf Fw 189 modelkits download, Focke-Wulf Fw 189 papercraft model , Focke-Wulf Fw 189 download papermodel , Focke-Wulf Fw 189 papercraft model download, Focke-Wulf Fw 189free download papermodel, Focke-Wulf Fw 189 military papercraft, Focke-Wulf Fw 189 military papermodel, Focke-Wulf Fw 189 military modelkits
SAMOLOT ROZPOZNAWCZY FOCKE-WULF Fw 189 UHU Papercraft military, SAMOLOT ROZPOZNAWCZY FOCKE-WULF Fw 189 UHU papermodel download, SAMOLOT ROZPOZNAWCZY FOCKE-WULF Fw 189 UHU papermodel, SAMOLOT ROZPOZNAWCZY FOCKE-WULF Fw 189 UHU modelkits, SAMOLOT ROZPOZNAWCZY FOCKE-WULF Fw 189 UHU modelkits download, SAMOLOT ROZPOZNAWCZY FOCKE-WULF Fw 189 UHU papercraft model , SAMOLOT ROZPOZNAWCZY FOCKE-WULF Fw 189 UHU download papermodel , SAMOLOT ROZPOZNAWCZY FOCKE-WULF Fw 189 UHU papercraft model download, SAMOLOT ROZPOZNAWCZY FOCKE-WULF Fw 189 UHUfree download papermodel, SAMOLOT ROZPOZNAWCZY FOCKE-WULF Fw 189 UHU military papercraft, SAMOLOT ROZPOZNAWCZY FOCKE-WULF Fw 189 UHU military papermodel, SAMOLOT ROZPOZNAWCZY FOCKE-WULF Fw 189 UHU military modelkits
The Focke-Wulf Fw 189 Uhu (“Eagle Owl”) was a German twin-engine, twin-boom, three-seat tactical reconnaissance and army cooperation aircraft. It first flew in 1938 (Fw 189 V1), entered service in 1940, and was produced until mid-1944. This should not be confused with the Heinkel He 219 night fighter also named Uhu.
| Fw 189 Uhu | |
|---|---|
 | |
| Role | Tactical Reconnaissance and Army Cooperation Aircraft, Light Bomber |
| Manufacturer | Focke-Wulf |
| Designer | Kurt Tank |
| First flight | July 1938 |
| Introduction | August 1941 |
| Retired | 1945 |
| Primary users | Luftwaffe Hungarian Air Force Slovak Air Force |
| Produced | 1940–44 |
| Number built | 864 |
Design and development
In 1937, the German Ministry of Aviation issued a specification for a short-range, three-seat reconnaissance aircraft with a good all-round view to support the German army in the field, replacing the Henschel Hs 126, which had just entered service. A power of about 850–900 hp (630–670 kW) was specified. The specification was issued to Arado and Focke-Wulf.[1] Arado’s design, the Ar 198, which was initially the preferred option, was a relatively conventional single-engined high-wing monoplane with a glazed gondola under the fuselage.[2] Focke-Wulf’s chief designer Kurt Tank’s design, the Focke-Wulf Fw 189 was a twin-boom design, powered by two Argus As 410 engines rather than the expected single engine and a central crew gondola designed with a heavily glazed and framed “stepless” cockpit forward section, which used no separate windscreen panels for the pilot (as with many German medium bombers), while Blohm & Voss proposed as a private venture something even more radical: chief designer Dr. Richard Vogt’s unique asymmetric BV 141. Orders were placed for three prototypes each of the Arado and Focke-Wulf designs in April 1937.[3]
The Fw 189 was produced in large numbers, at the Focke-Wulf factory in Bremen, at the Bordeaux-Merignac aircraft factory (now the Dassault Mirage plant) in occupied France, then in the Aero Vodochody aircraft factory in Prague, occupied Czechoslovakia. Total production was 864 aircraft of all variants.[4]
Operational history
Called the “Flying Eye” of the German army, the Fw 189 was used extensively on the Eastern Front with great success. Its Russian nickname was “Rama” (Frame), referring to its distinctive tailboom and stabilizer shapes giving it the characteristic quadrangular appearance. Despite its slow speed and fragile looks, the Fw 189′s maneuverability made it a difficult target for attacking Russian fighters. When attacked, the Fw 189 was often able to out-turn attacking fighters by simply flying in a tight circle into which enemy fighters could not follow.
Variants
The main production model was the Fw 189A reconnaissance plane, built mostly in two variants, the A-1 and A-2. Unless otherwise stated all aircraft were powered by two Argus As 410 engines of 465 PS (459 hp, 342 kW).
- Fw 189 A-0: 10 pre-production aircraft for operational tests and trials.
- Fw 189 A-1: Initial production version, armed with two flexible 7.92 mm (.312 in) MG 15 machine guns in the dorsal and rear positions, one 7.92 mm (0.312 in) MG 17 machine gun in each wing root, plus four 50 kg (110 lb) bombs. It could carry an Rb 20/30 or an Rb 50/30.
- Fw 189 A-1 Trop: Tropicalised version of the Fw 189 A-1, fitted with desert survival equipment.
- Fw 189 A-1/U2: VIP transport version of the Fw 189 A-1.
- Fw 189 A-1/U3: VIP transport version of the Fw 189 A-1.
- Fw 189 A-2: The flexible MG 15s were replaced by twin-barrel 7.92 mm (0.312 in) MG 81Z.
- Fw 189 A-3: Two-seat dual-control training aircraft. Built in small numbers.
- Fw 189 A-4: Light ground-attack version, armed with two 20 mm MG 151/20 cannons in each wing root, fitted with armour protection for the underside of the fuselage, engines and fuel tanks.
The Fw 189B was a five-seat training aircraft; only 13 were built.
- Fw 189 B-0: Three pre-production aircraft.
- Fw 189 B-1: Five-seat training version. 10 built.
The Fw 189C was conceived as a heavily armoured ground-attack, close-support variant, but its two prototypes (V1b and V6) were not satisfactory, and it was not produced.
- Fw 189D: Proposed twin-float trainer floatplane. Not built.
- Fw 189E: Prototype only, powered by two 700 PS (690 hp, 515 kW) Gnome-Rhone 14M radial engines.
- Fw 189 F-1: Re-engined Fw 189 A-1 aircraft, powered by two 600 PS (592 hp, 441 kW) Argus As 411 engines.
- Fw 189 F-2: Fitted with electrically-operated landing gear, increased fuel capacity and additional armour plating, powered by two 600 PS (592 hp, 441 kW) Argus As 411 engines.
Operators
Germany
- Luftwaffe
Bulgaria
- Bulgarian Air Force
Hungary
- Royal Hungarian Air Force
Norway
- Royal Norwegian Air Force (Postwar)
Romania
- Royal Romanian Air Force
Slovakia
- Slovenské vzdušné zbrane
- Slovak Insurgent Air Force
Survivors
One Fw 189 survives today. Its story starts on May 4, 1943 when Fw 189 V7+IH (Werk Nr. 2100), of 1/Nahaufklärungsgruppe 10, with V7 originally the Geschwaderkennung code for Heeres-Aufklärungsgruppe 32) based at Pontsalenjoki (due east of Kuusamo, and within the south-central area of modern Russia’s Republic of Karelia) took off on a mission to photograph the Loukhi-3 airbase from an altitude of 6,000 m (20,000 ft), then to continue north along the Murmansk-Leningrad railway. Approximately 31 minutes after taking off, V7+IH was attacked by Lend-Lease-acquired Soviet Hawker Hurricane fighters. The aircraft dived to escape the fighters, but owing to damage already suffered, could not pull out in time, and it struck the treetops. The tail was torn off, and the crew nacelle left hanging upside down within the trees. The pilot, Lothar Mothes, survived but one crewman was killed in the crash and the third died from blood loss as a result of a severed leg. Incredibly, Mothes was able to survive two weeks in sub-zero temperatures, evading Soviet patrols while eating bark and grubs as he walked back to his base. Mothes spent the next nine months in a hospital recovering from severe frostbite before returning to the front lines to eventually fly another 100 missions.
In 1991, the wreckage of V7+IH was found in the Russian forest where it had remained for 48 years. The aircraft was purchased by a group of British aircraft enthusiasts and was shipped to the UK, arriving in the town of Worthing, West Sussex in March 1992. The Focke Wulf 189 Restoration Society was formed to restore the aircraft to flying condition. Her pilot met up again with his aircraft in 1996 at Biggin Hill airshow.
It has been reported that this aircraft has recently been acquired by Paul Allen’s Flying Heritage Collection.
Specifications (Fw 189 A-1)
General characteristics
- Crew: 3
- Length: 12 m (39 ft 4 in)
- Wingspan: 18.4 m (60 ft 4 in)
- Height: 3.7 m (12 ft 0 in)
- Wing area: 38 m² (409 ft²)
- Empty weight: 2,680 kg (5,920 lb)
- Loaded weight: 3,950 kg (8,708 lb)
- Powerplant: 2 × Argus As 410, 342 kW (465 PS – 459 hp) each
Performance
- Maximum speed: 357 km/h at 2,600 m (222 mph at 8,530 ft)
- Range: 670 km (416 mi)
- Service ceiling: 8,400 m (27,550 ft)
- Rate of climb: 8.3 m/s (1,640 ft/min)
- Wing loading: 103.9 kg/m² (21.3 lb/ft²)
- Power/mass: 86.6 W/kg (0.053 hp/lb)
Armament
- 2 × 7.92 mm (.312 in) MG 17 machine guns mounted in the wing roots, firing forward
- 1 × 7.92 mm (.312 in) MG 15 machine gun in dorsal position, flexible mount, firing rearwards
- 1 × 7.92 mm (.312 in) MG 15 in rear cone, flexible mount, firing rearwards (optional)
- In later versions, MG 15 were replaced with 7.92 mm (.312 in) MG 81Z twin-barrel machine gun
- 4 × 50 kg (110 lb) bombs
| Focke-Wulf Fw 189 | |
 Prototyp Fw 189V1 | |
| Dane podstawowe | |
| Państwo |  III Rzesza |
| Producent | Focke-Wulf |
| Typ | samolot rozpoznawczy |
| Konstrukcja | dolnopłat o konstrukcji metalowej, w układzie dwubelkowym |
| Załoga | 3 |
| Historia | |
| Data oblotu | lipiec 1938 |
| Lata produkcji | 1939–1944 |
| Egzemplarze | zbudowano 864, 1 egz nr takt V7+1H |
| Dane techniczne | |
| Napęd | 2 x 12-cylindrowy silnik tłokowy Argus As 410 A-1 |
| Moc | 2 × 350 KW (465 KM) |
| Wymiary | |
| Rozpiętość | 18,40 m |
| Długość | 12,03 m |
| Wysokość | 3,07 m |
| Powierzchnia nośna | 38,00 m² |
| Masa | |
| Własna | 2830 kg |
| Startowa | 3950 kg |
| Zapas paliwa | 400 dm³ |
| Osiągi | |
| Prędkość maks. | 372 km/h |
| Prędkość wznoszenia | 8,3 m/s |
| Pułap | 7300 m |
| Zasięg | 690 km |
| Długotrwałość lotu | 2h 10′ |
| Dane operacyjne | |
| Uzbrojenie | |
| 2 x km 7,92 mm MG 17, 2 x km 7,92 mm MG 15, (ew. 2 × 2 km 7,92 mm MG 81Z), 200 kg bomb | |
| Użytkownicy | |
III Rzesza,  Węgry,  Słowacja,  Rumunia,  Bułgaria | |
| Rzuty | |
 | |
Historia i rozwój
Samolot został zaprojektowany w Niemczech w zakładach Focke-Wulf pod koniec lat 30. jako następca stosunkowo nowego samolotu Henschel Hs 126, mający mieć lepsze charakterystyki, w tym widoczność z kabiny. Samolot zaprojektowano jako dwusilnikowy dolnopłat w rzadkim układzie dwubelkowym. W lipcu 1938 został oblatany pierwszy prototyp Fw 189V1 o znakach D-OPVN (oblotu dokonał główny konstruktor zakładów inż. Kurt Tank). Czwarty prototyp Fw 189V4 był wzorcem do produkcji seryjnej wersji rozpoznawczej. Po podjęciu decyzji o produkcji seryjnej, na wiosnę 1940 wyprodukowano pierwsze 10 samolotów serii informacyjnej Fw 189A-0 w fabryce w Bremie.
Samoloty seryjne w wersji rozpoznawczej były oznaczane literą A. Pierwszą wersją seryjną była Fw 189A-1, produkowana od końca 1940. Miała ona uzbrojenie składające się z dwóch stałych i 2 ruchomych karabinów maszynowych. W kolejnej wersji Fw 189A-2 wzmocniono uzbrojenie do 2 stałych i 4 ruchomych km-ów, stosując podwójnie sprzężone karabiny w stanowiskach tylnych. Wersje te były podstawowymi wersjami produkcyjnymi, oprócz nich budowano niewielkie ilości dalszych wariantów wersji A, lub przebudowywano je z już wyprodukowanych samolotów.
Równolegle z wersją rozpoznawczą, powstawała wersja szkolna samolotu, oznaczona literą B, rozwinięta z piątego prototypu V5. Miała inną gondolę centralną z mniej oszkloną i lepiej wyprofilowaną kabiną załogi, w której mieściło się 5 osób. Wersja ta miała zdwojone sterownice. Zbudowano jednak na przełomie lat 1939/40 tylko 3 samoloty odmiany Fw 189B-0 i 10 Fw 189B-1. Nieliczne samoloty wersji A-0 i A-1 przebudowano ponadto na wersję szkolną Fw 189A-3, wyposażając je w podwójne sterownice.
Planowano również opracować wersję samolotu szturmowego która miała uzyskać oznaczenie Fw 189C. W tym celu przebudowano pierwszy prototyp V1 na wersję V1b i jako wzorzec serii zbudowano szósty prototyp V6. Odróżniały się one zmienioną gondolą centralną, z małą i ciasną dwuosobową opancerzoną kabiną załogi. Wersja szturmowa jednak okazała się nieudana, miała zbyt słabe osiągi, a sam prototyp Fw 189V1b został rozbity podczas pokazu. Dlatego też zrezygnowano z jej rozwijania, wybierając konkurencyjny samolot Henschel Hs 129. Prototyp V6 miał uzbrojenie w postaci dwóch działek 20 mm i 4 km-ów.
Najbardziej niezwykłą wersją był Fw 189A-1/R, czyli samoloty A-1 przebudowane na wersję nocnego myśliwca, wyposażone w radar FuG-212 Lichtenstein C1 i uzbrojone w wielkokalibrowy karabin maszynowy MG 151/15 kaliber 15 mm na górnym stanowisku, lub nieruchome działko MG-151/20 kal. 20 mm, strzelające ukośnie do góry (system Schräge Musik).
Ogółem, w latach 1939-1944, zbudowano co najmniej 831 samolotów seryjnych Fw 189 wszystkich odmian. Oprócz zakładów w Bremie, ich produkcję uruchomiono w zakładach Aero w okupowanych Czechach i zakładach w Merignac we Francji.
Użycie
Rozbity w pobliżu Kirowogradu Fw 189 należący do Rumuńskich Sił Powietrznych, lato 1943 roku
Głównym użytkownikiem samolotów Fw 189 było niemieckie lotnictwo wojskowe Luftwaffe. Pierwsze samoloty Fw 189A zostały skierowane do jednostek szkolnych jesienią 1940, natomiast do jednostek bojowych zaczęto je dostarczać pod koniec 1941. Podstawowym obszarem wykorzystania Fw 189 był front wschodni, w walkach przeciw ZSRR; tam pierwsze samoloty tego typu pojawiły się na wiosnę 1942. W drugiej połowie 1942 stały się podstawowym sprzętem eskadr (Staffel) bliskiego rozpoznania (oznaczanych literą H – Heeres = armijne), na froncie wschodnim.
Eskadra 4 (H)/12 służyła w Afryce północnej; używała samolotów specjalnie przystosowanych do warunków tropikalnych, oznaczonych Fw 189A-1/Trop.
Na froncie wschodnim użyto też ok. 30 samolotów Fw 189A-1/R, przebudowanych do wersji nocnego myśliwca, wyposażonych w radar. Jak na myśliwiec, maszyna ta miała bardzo słabe osiągi, lecz wystarczające dla swojego głównego celu – zwalczania radzieckich nocnych dwupłatowych lekkich bombowców Po-2, nękających pozycje niemieckie. Samoloty tej wersji był używane m.in. przez jednostki I/NJG100 i NJG5 na przełomie 1944 i 1945.
Oprócz lotnictwa niemieckiego, 22 lub 23 samoloty Fw 189 były dostarczone w 1943 i 1944 dla lotnictwa węgierskiego, w którym były używane w składzie dwóch eskadr rozpoznawczych na froncie wschodnim. Ponadto mała ilość była używana w lotnictwie słowackim.
Samolot Fw 189A był oceniany jako bardzo udana konstrukcja. Jego podstawowym zadaniem było prowadzenie bliskiego (taktycznego) rozpoznania. Wśród jego zadań, zwłaszcza na froncie wschodnim, były także korygowanie ognia artylerii i wykrywanie zgrupowań partyzantów. Do zadań tych szczególnie predestynowała go niewielka prędkość minimalna, sprawiająca wrażenie, że samolot “wisi” nad okopami, oraz świetna widoczność z przeszklonej kabiny. Ważną zaletą Fw 189 była duża wytrzymałość i odporność konstrukcji na uszkodzenia oraz prostota obsługi. Mógł on kontynuować lot na jednym silniku. Mógł również przenosić niewielką ilość bomb (do 200 kg), lub być wyposażony w aparaturę do stawiania zasłony dymnej. Samolot ten, pomimo oficjalnej nazwy Uhu (sowa), nazywany był powszechnie “ramą”, zwłaszcza przez oddziały naziemne, z racji charakterystycznego kształtu jego dwubelkowego płatowca.
Opis techniczny
Opis dla wersji Fw 189A – pozostałe zbliżone:
Dwusilnikowy wolnonośny dolnopłat o konstrukcji całkowicie metalowej, w układzie dwubelkowym. Dwie belki kadłubowe, z gondolami silnikowymi w przedniej części i statecznikami pionowymi w ogonowej części, umieszczone pod skrzydłami. Centralna gondola załogi, bogato przeszklona, umieszczona nad środkową częścią płata. Gondola zakończona przeszklonym stożkiem, mieszczącym tylne stanowisko strzeleckie. Statecznik poziomy w ogonie samolotu, łączący stateczniki pionowe. Podwozie samolotu klasyczne, wciągane do gondoli silnikowych, z chowanym kółkiem ogonowym.
Załoga: 3 osoby – pilot, obserwator i tylny strzelec w centralnej gondoli.
Napęd: 2 silniki tłokowe chłodzone powietrzem Argus As 410 A-1, 12-cylindrowe, w układzie V, o mocy 465 KM każdy. Śmigła dwułopatowe ciągnące, drewniane, o zmiennym skoku. Paliwo w dwóch zbiornikach po 200 l, umieszczonych w gondolach silnikowych.
Uzbrojenie stanowiły:
- 2 stałe karabiny maszynowe MG 17 kaliber 7,92 mm, umieszczone w środkowej części płata, po obu stronach gondoli załogi, strzelające do przodu i obsługiwane przez pilota,
- 1 ruchomy km MG 15 kal. 7,92 mm w górnym stanowisku strzeleckim (w wersji A-2 dwa sprzężone km-y MG 81Z kal. 7,92 mm), strzelające do tyłu i obsługiwane przez obserwatora,
- 1 ruchomy km MG 15 w tylnym stanowisku strzeleckim (w wersji A-2 dwa sprzężone km-y MG-81Z), strzelające do tyłu i w dół, obsługiwane przez strzelca,
- do 200 kg bomb (4 wyrzutniki po 50 kg pod zewnętrznymi częściami płata).
Samolot był wyposażony w kamerę filmową i aparat fotograficzny różnych typów oraz radiostację FuG 17 lub FuG 25.
Focke-Wulf Fw 189
No comments:
Post a Comment