View full image please click on image
PZL P.24 był przeznaczonym na eksport rozwinięciem konstrukcji samolotu PZL P.11, przystosowanym do nie używanych w Polsce silników Gnome-Rhone. Oblatano go w maju 1933 roku. W roku 1934 kapitan Bolesław Orliński ustanowił na nim rekord prędkości dla samolotów myśliwskich z silnikiem gwiazdowym, wynoszący 416 km/h. W tym samym roku trzeci prototyp P.24/III, nazwany Super P-24bis wystawiono na paryskim salonie lotniczym, gdzie został wysoko oceniony i spotkał się z dużym zainteresowaniem. Samolot demonstrowano ponadto misjom wojskowym licznych państw.
Ponieważ prototypy P.24 były oparte na konstrukcji samolotu PZL P.11a, a w tym czasie wdrożono do produkcji w Polsce ulepszoną i zmienioną konstrukcyjnie wersję P.11c, podobne zmiany wprowadzono we wzorcu wersji seryjnej P.24, oblatanym wiosną 1936. Zaadaptowano w nim między innymi nowy tył kadłuba i usterzenie z P.11c oraz obniżono oś silnika w celu uzyskania lepszej widoczności. Samolot ten wdrożono do produkcji pod oznaczeniem PZL P.24A.
W następnych latach opracowano nowe wersje B, C, E różniące się uzbrojeniem, oraz wersje F i G z mocniejszym silnikiem. Samolot został zakupiony przez takie kraje jak Turcja (wersje A,C), Bułgaria (B), Grecja (F,G) i Rumunia (E). Ponadto Rumunia i Turcja nabyły licencję na produkcję P.24. W Turcji w zakładach TFK Kayseri wyprodukowano łącznie 40 samolotów PZL P.24, w wersjach P.24A i P.24C. Część tych samolotów następnie przebudowano na wersję PZL P.24G. Jeden z takich samolotów znajduje się w tureckim muzeum lotnictwa (tur. Havacilik Müzesi) w miejscowości Yesilköy koło Stambułu. W Rumunii w zakładach IAR wyprodukowano 25 samolotów w wersji PZL P24E. Licencyjny PZL P-24E stał się podstawą opracowania oryginalnej rumuńskiej konstrukcji myśliwca IAR-80. Nowy myśliwiec zbudowano w układzie dolnopłata, natomiast z PZL - P24E zachowano kadłub z całością wyposażenia wewnętrznego i silnik. W 1937 roku opracowano wersje PZL P. 24H ewentualnie dla lotnictwa polskiego. Natomiast w 1939 roku opracowano wersję PZL P. 24J dla lotnictwa bułgarskiego. Prawdopodobnie prototyp PZL P.24/III przerobiono na wersję PZL P. 11G Kobuz, wmontowując inny silnik i kilka elementów z PZL P.11C. Bługaria zamówiła w 1938 roku 26 samolotów PZL P. 24F. 22 samoloty tego typu zostały dostarczone do Bułgarii w lipcu 1939 roku (Polska rozważała zaprzestanie dostaw, ale Polacy obawiali się kary finansowej). Pozostałe 4 płatowce miały zostać dostarczone w połowie września 1939 roku. Prawdopodobnie we wrześniu nie zostały użyte bojowo i zostały zniszczone podczas nalotu na Okęcie. Oprócz tego w Polsce na Okęciu znajdował się kadłub od prototypu PZL P.24J, który pochodził prawdopodobnie od seryjnego PZL P.24/II. 3 września rozpoczęto prace nad jego ukończeniem, jednak zdołano tylko przynitować jeden element. Poza tym pomalowano usterzenie.
Dane podstawowe
Państwo Polska Polska
Producent Państwowe Zakłady Lotnicze
Typ samolot myśliwski
Konstrukcja metalowa, górnopłat zastrzałowy z płatem Puławskiego
stałe podwozie
Załoga jedna osoba
Historia
Data oblotu maj 1933
Lata produkcji VIII 1936 - 1939
Wycofanie ze służby 1939
Zachowane egzemplarze 1
Dane techniczne
Napęd 14-cylindrowy silnik dwugwiazdowy
Gnome-Rhône 14N-07
Moc 723 kW (970 KM)
Wymiary
Rozpiętość 10,68 m
Długość 7,81 m
Wysokość 2,70 m
Powierzchnia nośna 17,90 m²
Masa
Własna 1329 kg
Startowa 2000 kg
Osiągi
Prędkość maksymalna na wysokości 4250 m: 430 km/h
Prędkość wznoszenia 11,1 m/s
Pułap 10 500 m
Zasięg 700 km
Dane operacyjne
Uzbrojenie
- 2 × działko Oerlikon FF kal. 20 mm (z zapasem 45 pocisków) pod skrzydłem
- 2 × karabin maszynowy Colt Browning M40 kal. 7,9 mm z zapasem 300 naboi (P.24F)
- 4 × karabin maszynowy Colt Browning MG 40
(z zapasem po 300 naboi) w płacie
- 40 kg bomb
Download : Click Here
No comments:
Post a Comment